• wycięcie lub naprawa łąkotek (szycie szwem klasycznym (outside-in, inside-out) lub z użyciem implantów,
• rekonstrukcje więzadła krzyżowego przedniego (ACL),
• rekonstrukcje więzadła krzyżowego tylnego (PCL),
• rekonstrukcje pozostałych więzadeł kolana (MCL, LCL, PLC, ALL),
• leczenie uszkodzeń i ubytków chrząstki stawowej,
• wycięcie zwłóknień i zrostów śródstawowych,
• usuwanie ciał wolnych,
• leczenie jałowej martwicy chrzęstno-kostnej,
• rekonstrukcja niestabilności rzepki,
• synowektomia artroskopowa,
• biopsje operacyjne pod kontrolą artroskopii,
• osteotomie korekcyjne,
• endoprotezoplastyka

• artroskopia barku,
• dekompresja przestrzeni podbarkowej, akromioplastyka,
• rekonstrukcja obrąbka stawowego w niestabilności barku,
• leczenie niestabilności wynikających z uszkodzeń kostnych,
• szew i rekonstrukcja ścięgien stożka rotatorów,
• naprawy obrąbka stawowego w uszkodzeniach typu SLAP,
• operacyjne leczenie niestabilności lub tendinopatii ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego – LHBT,
• usuwanie zwapnień i ciał wolnych okolicy barku,
• synowektomia,
• endoprotezoplastyka,

• leczenie uszkodzeń powierzchni chrzęstnych
• wycięcie zwłóknień śródstawowych
• usuwanie ciał wolnych chrzęstnych i kostnych
• leczenie martwicy chrzęstno-kostnej
• synowektomia artroskopowa w RZS
• leczenie operacyjne paluchów koślawych (hallux valgus), palucha sztywnego (hallux rigidus),
• korekcja deformacji nabytych pozostałych palców stopy (palec młoteczkowaty, szponiasty),

• endoprotezoplastyka stawów
• resekcje guzów pierwotnych i przerzutów nowotworowych do kości z rekonstrukcją ubytków,
• endoprotezoplastyka poresekcyjna w guzach kości i stawów,
• leczenie zespołu cieśni kanału nadgarstka i rowka nerwu łokciowego,
• usuwanie zespoleń / implantów położonych podskórnie

To zabieg polegający na „zajrzeniu” do wnętrza stawu w celu zbadania i leczenia pojawiających się tam problemów. Najczęściej wykonywana jest artroskopia kolana, ale można w ten sposób operować także inne stawy: barkowy, biodrowy, skokowy, nadgarstek. Zabieg artroskopii służy przede wszystkim do naprawy uszkodzeń struktur wewnatrzstawowych, takich jak łąkotki, obrąbek, więzadła i chrząstka stawowa. Przy pomocy artroskopii możemy również pobrać próbki tkanki lub wyciąć tkanki patologiczne. Artroskopię diagnostyczną wykonuje się obecnie bardzo rzadko, w wyjątkowych przypadkach. Jej celem jest wyjaśnienie przyczyny bólu, obrzęku lub stanu zapalnego, kiedy diagnostyczne metody nieinwazyjne nie przynoszą rozpoznania.

Zabieg artroskopii przeprowadzany jest zwykle w znieczuleniu ogólnym lub podpajęczym („do kręgosłupa”). O szczegółach związanych ze znieczuleniem poinformuje Państwa lekarz anestezjolog. Stosowane jest również czasami dodatkowo znieczulenie miejscowe (podanie środka znieczulającego dostawowo).

Przed rozpoczęciem operacji, może zostać zastosowana opaska uciskowa na udo, aby zmniejszyć ryzyko krwawienia w trakcie zabiegu. Poprzez małe nacięcie (ok. ½-1 cm) wprowadzony zostaje przez lekarza operującego optyczny przyrząd (artroskop) – grubości ołówka. W artroskopii kolana stosujemy najczęściej dostęp przednio-boczny i przednio-przyśrodkowy, na wysokości szpary stawowej. Staw jest następnie wypełniany płynem (solą fizjologiczną), dzięki czemu możliwe jest obejrzenie miniaturową kamerą całej jamy stawu.
W trakcie zabiegu stosuje się dodatkowo specjalistyczne narzędzia, wprowadzone do jamy stawu przez porty operacyjne. Szczegóły zabiegu różnią się w zależności od uszkodzenia wewnątrzstawowego i wymagają oddzielnego omówienia. Przez dodatkowe nacięcie można również pobrać próbki tkanek stawu do badania histopatologicznego.

Staw kolanowy jest jednym z największych i najbardziej złożonych stawów ustroju. Składa się na niego dalszy koniec kości udowej, który opiera się i ślizga po bliższej powierzchni kości piszczelowej, całość stawu dopełnia rzepka, która ma swój ślizg na przedniej powierzchni dalszego końca kości udowej. Duże więzadła łączą kość udową z kością piszczelową zapewniając stabilność stawu. Długie mięśnie uda zapewniają siłę stawu kolanowego.

Czym jest wymiana stawu kolanowego?
Podczas tego zabiegu elementy powierzchni stawowych zastępuje się implantami metalowymi i plastikowymi. Zabieg wykonuje się w celu uśmierzenia bólu, który jest najczęściej spowodowany zużyciem i wytarciem chrząstki stawu kolanowego.

Istnieją dwa typy wymiennej alloplastyki stawu kolanowego
Częściowa alloplastyka stawu kolanowego – wymianie podlega tylko zużyty przedział kolana.
Całkowita alloplastyka stawu kolanowego – wymiana wszystkich powierzchni stawowych.

Przy całkowitej endoprotezoplastyce stawu kolanowego proteza jest zbudowana z czterech części. Cześć piszczelowa protezy składa się z dwóch elementów i jest mocowana do wierzchołka goleni. Część ta zawiera metalowy element pozwalający na umocowanie jej bezpośrednio do kości, oraz plastikową wkładkę, która tworzy powierzchnię nośną. Część udowa protezy jest mocowana do dolnej części kości udowej. Czwarty element protezy stawu kolanowego, jeśli jest to konieczne mocuje się do wewnętrznej powierzchni rzepki.
Zabieg operacyjny zwykle zajmuje od 1 do 2 godzin, a pobyt pacjenta w szpitalu zamyka się w przedziale od 3 do 10 dni. Zabieg wykonuje się z prostego cięcia o długości 10-23cm na przedniej powierzchni stawu kolanowego. Szwy lub zszywki mogą być wchłaniane, jednak niewchłaniane należy usunąć do 14 dni po zabiegu operacyjnym.

Czas, po jakim pacjent jest wypisywany do domu zależy od wielu czynników, wliczając w to uwarunkowania społeczne. Istotną częścią całego procesu leczenia jest prawidłowo przeprowadzona rehabilitacja, która zapobiega powstawaniu przykurczy stawowych, poprawia ruchomość operowanego stawu i pomaga wzmocnić mięśnie poruszające kończyną